Ma swoje blaski i cienie, ale nawet jak się robi ciemno i burzowo, to te biegające na bosaka promyczki rozświetlają rodzicielskie buźki :) Karina cieszę się ogromnie z Twoich skrzydeł, które Ci wyrosły na przestrzeni ostatnich miesięcy. Jesteś super babka, męża też masz fajnego - nawet jeśli miewa gorsze dni. W końcu wasze promyczki po kimś musiały odziedziczyć urok i słodycz, a skoro nie po dziadkach... :D Świetnie ostatnio napisałaś- wymagasz? Zacznij od siebie. Co zasiejesz, będziesz żąć. Twój optymizm, przemiana i wola życia chcąc nie chcąc emanuje i mąż też się nią zaraża. W końcu facet jest głową rodziny, ale kobita- szyją :D Powoli, ale do celu. Trzymam kciuki za wasze szczęście: i swoje, i te dopiero co uformowane pod sercem i też takie małe, biegające własnie wokół stołu, jak tylko uda mi się je dogonić!
Dziękuję za miłe słowa. Optymizm, to może jeszcze za dużo powiedziane, ale chęć do życia faktycznie jest ;) Ja też się bardzo cieszę z mojej przemiany - musiałam w tę stronę, bo w przeciwną już nie było jak.
;)))) nie jest łatwe, oj nie jest ;)))) ale jakie przyjemne ! ;))))
OdpowiedzUsuńTo nie zmienia faktu, że dzieci są najpiękniejsze i najcudowniejsze i najfajniejsze... Jak śpią :P
UsuńMa swoje blaski i cienie, ale nawet jak się robi ciemno i burzowo, to te biegające na bosaka promyczki rozświetlają rodzicielskie buźki :)
OdpowiedzUsuńKarina cieszę się ogromnie z Twoich skrzydeł, które Ci wyrosły na przestrzeni ostatnich miesięcy. Jesteś super babka, męża też masz fajnego - nawet jeśli miewa gorsze dni. W końcu wasze promyczki po kimś musiały odziedziczyć urok i słodycz, a skoro nie po dziadkach... :D Świetnie ostatnio napisałaś- wymagasz? Zacznij od siebie. Co zasiejesz, będziesz żąć. Twój optymizm, przemiana i wola życia chcąc nie chcąc emanuje i mąż też się nią zaraża. W końcu facet jest głową rodziny, ale kobita- szyją :D Powoli, ale do celu. Trzymam kciuki za wasze szczęście: i swoje, i te dopiero co uformowane pod sercem i też takie małe, biegające własnie wokół stołu, jak tylko uda mi się je dogonić!
Dziękuję za miłe słowa.
UsuńOptymizm, to może jeszcze za dużo powiedziane, ale chęć do życia faktycznie jest ;)
Ja też się bardzo cieszę z mojej przemiany - musiałam w tę stronę, bo w przeciwną już nie było jak.
Czasami to bym nawet powiedziała, że to prawdziwa orka na ugorze :(
OdpowiedzUsuńAle.
Podejrzewam, że z perspektywy dzieci- bycie dzieckiem to też nie sielanka :)
Ps. Jestem już, jestem :D
Usuń