Zainteresowanie rodziców po 7 mieiącach ciszy.

Ostatnio wiele się u nas działo, niestety nie bardzo miałam czas żeby o tym pisać. Wiadomo jak to jest przy małym dziecku. Korzystając z okazji, że nasz mały M. śpi sobie smacznie, opiszę choć troszkę co u nas słychać.

Kiedy byłam w ciąży dbaliśmy z mężem i z teściami żeby nikt nie wiedział, w którym miesiącu ciąży jestem i na kiedy jest termin. Gdy ktoś pytał udzielaliśmy wymijających odpowiedzi. Nie chcieliśmy aby doszło to do moich rodziców. Również kiedy już urodziłam nie chwaliliśmy się tym. Jednak długo się nie dało tego ukryć, bo już kiedy mąż pojechał zapisać małego M. do ośrodka zdrowia wieści o dziecku rozeszły się jak świeże bułeczki. Podejrzewam że to jedna z pielęgniarek zadzwoniła do mojej matki z tą informacją, bo już godzinę po powrocie męża miałam od matki telefony. Nie odbierałam ich. Przecież nie mamy o czym rozmawiać. Wyrzucili mnie w końcu z domu. Czego teraz chcą?
Sytuacja się zaogniła, gdy moi rodzice zaczęli obdzwaniać rodzinę mojego męża i to nie tą najbliższą, bo teściowie nie odbierali. Matka skombinowała numer do dziadków mojego męża z całkiem innej miejscowości i tam wydzwaniała, aby się wybielić i oczernić jak zwykle nas. Wygadywała bzdury jakie nigdy nie miały miejsca. Że mój mąż i ja byliśmy strasznie źle w stosunku do nich nastawieni, że pyskowaliśmy, wyzywaliśmy im, nie chcieliśmy w niczym pomóc, żyliśmy na ich koszt, wyrzucaliśmy ich z pokoju, wyklinaliśmy, że mój mąż mnie buntował...itp.itd. Coś takiego nigdy nie miało miejsca, ale oczywiście dziadkowie im uwierzyli. A chodziło o to głównie że nie odbieramy telefonów. Dziadkowie przegadali do mojego teścia, że się musimy z moimi pogodzić, przeprosić, bo tam jest dom duży i szkoda takiej chaty, a tu przecież nie ma miejsca. A my zanim znajdziemy coś własnego to minie 15 lat i tyle będziemy siedzieć teściom na głowie. I teść odebrał jak mój ojciec zadzwonił i naobiecywał, że z nami porozmawia. Stwierdziliśmy z mężem, że trzeba to raz na zawsze zakończyć. odbiorę i powiem im jasno, że po tym co mi zrobili nie chcę mieć z nimi nic wspólnego. Tak też zrobiłam. Spokojnie bez wulgaryzmów wyjaśniłam ojcu co zrobili, bo jak się okazało to nie wiedział. Zaczął się na mnie drzeć, że tak być nie może, że nie odbieram telefonów i się obrażam. mówiąc prościej - mam się dać gnoić i jeszcze ich lizać za to po dupach. Jak zwykle zaczął mnie wyzywać. Powiedziałam, że chcę aby mi dali święty spokój, bo im nigdy nie wybaczę. Ojciec kazał tylko pozabierać resztę swoich rzeczy bo lokatorzy mają przyjść mieszkać. Nie pytał jak się czuję, nie pytał o wnuka. A ja głupia myślałam, ze dzwonią, bo chcą dziecko widzieć albo żebyśmy wracali. Głupia naiwna. Potem dzwonił do męża - usłyszał to samo. Myśleliśmy że to już koniec, jednak się przeliczyliśmy.
Ojciec z matką zaczęli terroryzować telefonami dziadków mojego męża, a rodziców teścia. Wygadywali że bram ki piątej klepki, że postradałam rozum.
Mam już tego wszystkiego dosyć.

27 styczeń 2012 - narodziny naszego synka.

  

Urodziłam 27 stycznia 2012, około tydzień przed terminem.
        3160g
        56cm
Porodu opisywać nie będę, aby nikogo nie zniechęcać, czy stresować.
Powiem tylko, że we czwartek około godziny 20 dopadły mnie nieregularne skurcze i uregulowały się o 2 w nocy. O 5 rano mąż zawiózł mnie do szpitala. Urodziłam dopiero o 22:50. Rodziłam razem z mężem, ale poród zakończył się cięciem cesarskim.
Najważniejsze, że mam już moje maleństwo przy sobie. Jestem szczęśliwa.
A jaki tatuś jest dumny ze swojego synka, no i żony.

Udało mi się zaliczyć sesję. We czwartek 26 stycznia miałam jeszcze dwa egzaminy, a następnego dnia leżałam już na porodówce. Hardcore. W tym tygodniu miałam mieć jeszcze jeden, już ostatni egzamin, ale miałam 5 na zaliczeniu i gostek powiedział, że jeżeli nie będę mogła być na egzaminie to mi przepisze ocenę, bo to przecież nie moja wina.

 

Jestem najszczęśliwszą mamą, żoną i kobietą na świecie.