Oj mam dużo do napisania.

Zacznę może od dobrej nowiny. Spodziewam się drugiego dzieciątka. To już 12 tydzień, ale nie pisałam wcześniej, bo nie miałam ani sił ani czasu. Jak się czuję? Fatalnie! Tak, jak przy pierwszej ciąży. Ciągle wymiotuję, boli mnie głowa i brzuch, jestem senna, zmęczona, często nie mam siły nawet zwlec się rano z łóżka. W pierwszej ciąży było o tyle łatwiej że pierwsze miesiące spędziłam w łóżku. A teraz każdy ruch wywołuje u mnie mdłości, niestety na leżenie pozwolić sobie nie mogę przy półtorarocznym synku, który jak tylko rano otworzy oczy to wyskakuje z łóżeczka i biega po całym piętrze. Ciężko mi. Na prawdę bardzo mi ciężko. Ostatnio jestem bardzo słaba. Ciśnienie mam niby w normie, czasami za niskie, ale za to puls wiecznie za wysoki. Jutro mam kolejną wizytę u ginekologa, zobaczymy co on na to powie. Staram się zdrowo odżywiać, ale co z tego jak zwracam wszystko co zjem. Schudłam już ponad 2 kg. Mam nadzieję że te mdłości niedługo przejdą, choć pamiętam że na M. męczyło mnie do piątego miesiąca. Zazdroszczę kobietą, które mają jedynie poranne mdłości lub w ogóle nie odczuwają jakiegokolwiek dyskomfortu związanego z objawami ciąży. Od czego to zależy, że każda kobieta inaczej przechodzi ten okres swojego życia?

Pozwólcie że jeszcze trochę ponarzekam. W piątek dwunastoletnia siostra mojego męża - A. urządzała piżamowe party. Wieczorem przyjechały do niej dwie koleżanki i dziewczyny miały oglądać jakieś filmy. Umówiłam się wcześniej z A. że do 23 godziny mogą szaleć, ale później Mały M będzie spał, więc i dziewczyny mają się zachowywać spokojnie. Aha... Nie spały całą noc i oczywiście pozostałym domownikom też nie pozwoliły zmrużyć oka. O 4 nad ranem nie wytrzymałam i podeszłam pod ich drzwi, zapukałam i powiedziałam "Dziewczynki, trochę ciszej". Były ciszej przez pięć minut, a później od nowa. Biegały, skakały, popychały się, śmiały, tłukły nie wiadomo czym. O 5 zapukałam w ścianę. Słyszałam też co chwilę jak A buczy telefon na wibracji. Jak się rano okazało to teściowa, tzn. matka A. do niej dzwoniła żeby je uspokoić, ale A. oczywiście nawet nie odebrała, a w końcu wyłączyła telefon. Przed 6 w końcu na górę przyszedł mój teść żeby je trochę uciszyć, to się wreszcie uspokoiły, ale co z tego jak gadały do 8, zjadły śniadanie i koleżanki pojechały do domów, a A. poszła spać. Bardzo mi się to wszystko nie podobało. Tym bardziej że każdy poszedł spać, no a ja z oczami na zapałkach zajmowałam się, bawiłam się z synkiem. Nie spodziewałam się takiego zachowania po A. Tym bardziej, że tydzień wcześniej były na urodzinach u E, jednej z nocujących koleżanek i tam jej matka już o 19 wyprosiła imprezowiczów. Tam by sobie nikt nie pozwolił na szaleństwa do rana. A nam to po 22 nawet do kuchni zejść nie wolno.

Coraz częściej mam ochotę spakować siebie i dziecko i się stąd wynieść. Tylko dokąd?