Nie chcę stać w miejscu

Zrobiłam pierwszy mały krok na przód w walce o siebie. Właściwie to drugi, bo pierwszy to chyba terapia, którą podjęłam pół roku temu u psychologa. Zadzwoniłam dziś rano...
Wiecie? Wcale nie jestem taka beznadziejna - przecież ponad rok temu postawiłam sobie za cel zrobienie prawa jazdy i osiągnęłam go bardzo szybko - szybciej niż się spodziewałam, bo od trzynastu miesięcy jestem szczęśliwą posiadaczką tego dokumentu (może nie jakoś super szczęśliwą, bo bez samochodu, ale jednak).
1) Prawo jazdy
2) Podjęcie psychoterapii
3) Podjęcie decyzji o rozpoczęciu studiów podyplomowych na kierunku -  muzykoterapia
Tak, zadzwoniłam dzisiaj do dziekanatu Wydziału Muzyki w mieście, które mnie interesuje (w którym pracuje mąż, uczy się syn i planujemy tam kupić mieszkanie i zapisać tam Małą do przedszkola, czyli dojazdom dwudziesto kilometrowym mówię "bye bye") i wypytałam się dokładnie o wszystko. Dowiedziałam się że to jest całkiem nowy kierunek, który dopiero od roku funkcjonuje na tej uczelni i że mogę po moim kierunku studiów ubiegać się o przyjęcie. Jednak nie wiadomo czy będzie ogłoszony nabór na najbliższy rok akademicki - czekają na decyzję Dziekana. Mam się pytać w maju. Jestem dobrej myśli - jeśli nie teraz to za rok. To mi nie ucieknie.
Mąż niestety moje plany skwitował pytaniem: "Po co?".
Pocieszam się tym, że mam Was Dziewczyny, że Wy we mnie wierzycie i trzymacie kciuki.
Całuję Wiosennie :*

PS. Odnośnie przedszkola dla Faustynki, to faktycznie dzieci, które mają rodzeństwo z orzeczeniem o niepełnosprawności mają, może nie pierwszeństwo w przyjęciu ich do publicznego przedszkola, ale są zaraz po dzieciach samotnych matek. Ostatnio mąż sam stwierdził, że przydałoby się jej przedszkole, bo dziczeje i widać, że jej się po prostu nudzi. Dlatego też jak tylko wybierzemy mieszkanie, to zapiszemy ją do najbliższego punktu (bo bez sensu byłoby ją z kolei wozić na drugi koniec miasta).
Co do mieszkania - jestem dobrej myśli, bo pojawili się trzej kupcy zainteresowani naszym domem i myślę, że ktoś się w końcu na niego zdecyduje.  No już w końcu musi się ta chałupa sprzedać ;)