:(

Przez leczenie endokrynologiczne przytyłam 10 kg. Najgorsze, że nie mogę zahamować tycia pomimo odstawienia leków hormonalnych. 

Jestem załamana. Szczególnie,  że leczenie nie przyniosło zamierzonych skutków i nie obniżyło androgenów w celu zatrzymania łysienia. A wręcz rozwaliło estradiol i progesteron. Wysokie dheas obniżyła dopiero palma sabałowa i to już po dwóch miesiącach stosowania z 500 obniżyła na 370 czyli do granicy z normą. Niepotrzebnie przez pół roku trułam się hormonami,  które jeszcze bardziej zaszkodziły.

Takich mamy oto lekarzy.

Teraz mam +10 kg i nie mieszczę się w żadne ubrania. Żeby chociaż tłuszcz odkładał mi się na biodrach, to nie. W pasie mam 16 cm więcej niż jesienią. Za to w biodrach +5 cm. Dlaczego nie odwrotnie? 

A mówiłam lekarzom, że wolę być łysa niż gruba. To teraz jestem gruba i z łysymi zakolami jak faceci po pięćdziesiątce. Super.

Do tego depresja na tle hormonalnym. 

-------------------------------------------

Dopisane 15.08.2025r.

Samopoczucie próbuję podratować  tryptofanem, bo wszystko co może przepisać psychiatra nie pomoże, gdyż moja depresja jest spowodowana hormonami. Tu potrzebny jest endokrynolog. Tylko gdzie znaleźć takiego, który się zna na hormonach? Co za paradoks... Lekarze od hormonów nie wiedzą jak leczyć zaburzenia hormonalne.  Spoko.

Póki co palma sobie radzi, ale nie mogę jej brać całe życie. Zioła też mają przecież skutki uboczne. 

Wróciłam do diety ketogenicznej i właśnie przechodzę okres adaptacji. Dzisiaj czwarty dzień bez węglowodanów. Tzn. węglowodany poniżej 20g na dobę. Od ponad miesiąca zapierdzielam też codziennie na bieżni, ale waga ani nie drgnęła, a przynajmniej nie w dół. Wiadomo że od razu nie biegam godzinę dziennie. Zaczynałam od marszu 5 km/h. Teraz maszeruję i podbiegam na zmianę tak przez godzinę.  Zawzięłam się. Kolejny już raz. 

Na pewno widzę poprawę skóry na udach. Jest gładka i napięta, a cellulit niewielki. I tu po prostu szok na plus, bo to co z moimi nogami zrobiły leki hormonalne, to była tragedia. Zamiast ud miałam dwa pogufrowane, flakowate i rozlazłe wiadra. Teraz widzę jak odzyskuję swoje nogi i bardzo mnie to cieszy nawet jak waga nie spada. 

To był ciężki rok.

Zmiana szkoły u syna. Moje problemy zdrowotne i podejrzenie nowotworu nadnercza. Stres. Koleżanki Faustyny, a właściwie brak koleżanek, za to nachalny, niechciany adorator. A teraz po wakacjach ponoć ma wrócić ta toksyczna dziewczyna, która tak się na mojej córce mściła, za to że ta nie chciała być z nią BFF na wyłączność. Z kolei u Maćka w klasie agresywny chłopak, który się uwziął na mojego syna, bo jest spokojny i nie odda, gdy tamten uderzy. Szkoła oczywiście  nie stanęła na wysokości zadania.

Niech te wakacje się jeszcze nie kończą. 

Koniec klasy 4

Rozwala mnie system oceniania u córki w szkole.

Wzorowo zachowująca się uczennica ma zachowanie "dobre" bo zabrakło jej 5 punktów do "bardzo dobrego". Wychowawca prawdopodobnie doda jeszcze 10p za wszystkie godziny usprawiedliwione, ale gdyby nie to, dziewczyna ze średnią 4,9 nie dostałaby świadectwa z paskiem przez zbyt niską ocenę z zachowania.

Ale z historii gdy wg średniej z ocen wychodzi jej ocena "dobra" ma "dostateczną", bo wg systemu oceniania tej szkoły nie wystawia się oceny wg średniej tylko wg "widzi mi się" nauczyciela. A nauczyciel nie lubi, nie mojej córki, tylko uczennicy z którą moja córka siedzi w ławce. Także spoko! Córka zapytała nauczyciela czy coś może poprawić albo przygotować (choć wiele ją to kosztowało jako osobę nieśmiałą i wycofaną) ale nauczyciel nie zgodził się i nawet nie uzasadnił na jakiej podstawie wystawił ocenę, choć wg statutu ma obowiązek to zrobić.

A ile nieprawidłowości znalazłam przeczytawszy dokładnie statut szkoły...

Wg statutu w tygodniu mogą odbyć się nie więcej niż 2 sprawdziany. A często były 3!!!

Po conajmniej tygodniowej usprawiedliwionej nieobecności ucznia, nie można go oceniać w ciągu trzech dni od powrotu do szkoły. A nauczyciele powtarzają, że ich to nie obchodzi i nawet jeśli uczeń bezpośrednio po chorobie nie ma wykonanego zadania domowego*, to dostaje jedynkę! 

Sprawdziany muszą zostać ocenione w ciągu 14 dni, a jedna z pań nagminnie potrafiła przeciągać do ponad dwóch miesięcy sprawdzanie klasówek!

O jak mnie to wszystko wkurza!

Nie czytałam wcześniej statutu, bo nie przypuszczałam, że ktoś nas będzie robił w chuja. A szczególnie nauczyciele.

Chyba ciągle za bardzo ufam ludziom.

I tu nie chodzi o oceny, pasek na świadectwie, broń Boże naciąganie ocen, tylko o sprawiedliwe ocenianie. Zaufałam i poraz kolejny popełniłam błąd.

Może trzeba było za przykładem innych rodziców latać do szkoły na comiesięczne konsultacje i jęczeć o oceny? Nie robiłam tego, bo chciałam żeby córka miała satysfakcję ze swoich osiągnięć,  a nie przeświadczenie z tyłu głowy, że matka wyjęczała ocenę.

Może i powinnam udać się do Pani od historii, ale jeśli wystawi ocenę "dobrą" bo się upomniałam, a jest mściwym człowiekiem (co mam podstawy podejrzewać), to przez kolejne 4 lata będzie udowadniać mojemu dziecku, że nie umie. A to nie będzie dobre dla psychiki mojego dziecka.

Dlaczego uważam, że ta Pani jest mściwa? 

Cały czas krytykuje uczennicę, z której starszym bratem były duże problemy (trafił do poprawczaka za kradzieże i wagary). Często powtarza tej uczennicy, że skończy jak brat. Straszy ją oceną niedostateczną na koniec roku, mimo iż dziewczyna ma pozytywne oceny. Ciągle się jej o coś czepia. Pech, że moja córka siedzi z nią w ławce, ale my nieoceniamy dzieci przez pryzmat ich rodziców/rodziny w jakiej się wychowały! Poza tym ta dziewczyna jest bardziej lojalna niż pozostałe razem wzięte. 

Gdy córka jest chora, to nie ma opcji żeby się doprosiła o zdjęcia z zeszytów od koleżanek. Będą zbywać do wieczora, aż w końcu napiszą "Niech Ci ktoś inny wyśle" albo po ciągłym "za chwilę" - "Nie wyślę Ci bo mnie głowa boli". Tylko do wysyłania durnych linków to są pierwsze! Jedynie dziewczynka z którą córka siedzi coś tam wyśle, tyle że sama zazwyczaj niewiele ma.

Tamte do tego stopnia walczą o oceny, że myślą, że jak mojej córce coś nie przekażą, to będą lepsze. To jest chore!

Nie wiem jak moje dziecko wytrzyma w tej klasie kolejne 4 lata 😞

* może wyjaśnię, tak, w naszej szkole są zadania domowe, bo niestety rodzice uczniów sami je wywalczyli podczas jednej z wywiadówek, gdyż chcą sami te zadania robić,  żeby podciągnąć 'pępkom' średnią 🤦‍♂️🤦‍♀️🤦

Powtórka z rozrywki

Włosy znowu zaczęły wypadać!

Zbadałam DHEAS i znowu jest ponad 500, czyli tabletki hormonalne jednak nie pomogły. Truję się nimi już pół roku.

Tylko co pomogło skoro przez chwilę ten hormon obniżył się na 420-480?

Czyżby te wszystkie zioła + siemię lniane, które stosowałam od listopada do marca? Później tak coraz mniej i mniej, aż zaprzestałam i w maju DHEAS wyskoczył o 100 jednostek w górę. Znowu swędzi mnie skóra, włosy się przetłuszczają i wychodzą pod własnym ciężarem.

Lekarz chciał zmienić tabletki na Diane-35, ale ja po tamtych przytyłam już 6 kg! A po Diane ponoć jeszcze bardziej się tyje. Wkurwa mam strasznego, bo tyle wysiłku włożyłam żeby schudnąć 10 kg, pozbyłam się cellulitu, a tu przez durne tabletki wszystko wraca! 

Chyba muszę wrócić do naturalnych sposobów, a jak nie pomogą to będę łysa. Trudno!

Marzyły mi się dredy. Specjalnie zapuszczałam włosy. Rok temu miałam gęste, mocne włosy po dupę i co? Przez durne zaburzenia hormonalne straciłam 50%. 

Dlaczego? Dlaczego mam tak wysokie androgeny? Przez to zmagam się też z depresją. Nie przez wypadanie włosów tylko przez to że hormony są ściśle powiązane z naszym samopoczuciem i niestety wysokie DHEAS powoduje m.in. depresję. To jest po prostu makabra. 

--------------------------------------------------

Plan na najbliższe tygodnie:

- odstawić wit D, magnez i cynk (mogą podnosić testosteron),

- ograniczyć spożycie nabiału i tłuszczu (produkty mleczne, zwłaszcza pełnotłuste, mogą zawierać hormony, które wpływają na produkcję testosteronu),

 - zwiększyć spożycie błonnika w diecie (błonnik obniża testosteron),

- likopen z pomidorów, najlepiej pod postacią kremu z pomidorów,

- wprowadzić do diety produkty bogate w fitoestrogeny, np. soja i jej przetwory, ciecierzyca, fasola, siemię lniane, pestki dyni, czerwone wino

- do picia zielona herbata lub mięta, jeśli kawa to z dodatkuem napoju sojowego,

- suplementy: skrzyp polny, pokrzywa, kozłek lekarski, chmiel, palma sabałowa, B- complex, 

Oszukałam przeznaczenie

Miałam dziś totalnie głupi wypadek.

Kosiłam ogródek działkowy i cofając się z kosiarką na pełnej prędkości zahaczyłam o płotek i poleciałam w tył prosto na moją piękną magnolię. 

Siła i prędkość mojego upadku były tak duże że niestety złamałam drzewko.

A jaka oszołomiona byłam 😅

Jak to się stało? Nie wiem 😂 

Cztery lata kosiłam działkę, jak mogłam dziś zapomnieć o magnolii?

Szczęście w nieszczęściu, że upadłam obok, dosłownie kilka centymetrów na bok od złamanego pieńka. Jak sobie pomyślę, że tylko kilka centymetrów w prawo, to przebiłabym się na wylot. 

Mistrzyni głupich wypadków to ja.

Szkoła...

 4 kl SP:

Poniedziałek - przyroda (kartkówka)

                           dyktando (rz, ż)

Wtorek - historia (sprawdzian)

                 matematyka (kartkówka)

Środa - j. polski (sprawdzian)

Czwartek - j. angielski (sprawdzian)

No pojebało? 

Jeszcze pewnie niezapowiedziane kartkówki dowalą, bo jak sobie nauczyciel nie radzi z emocjami to mówi "wyciągamy karteczki".

No i oczywiście każdy pyta z bieżącego materiału, no bo przecież jego przedmiot jest najważniejszy. 

Córa się cieszyła, że w weekend będzie dziergać serwetki na szydełku na kiermasz wielkanocny.

Szkoła zabija w dzieciach pasje i zainteresowania, za to z nich chce zrobić roboty.

Przepis na idealne drożdżówki z serem

 Dziś w domu pachnie obłędnie.

Coś mnie naszło i upiekłam drożdżówki.

A oto przepis na

MIĘCIUTKIE DROŻDŻÓWKI Z SEREM, WIŚNIAMI I KRUSZONKĄ

Składniki:

- 320 g mąki pszennej

- pół szklanki ciepłego mleka

- 3-4 łyżki cukru

- 3 żółtka

- 50 g masła

- 20 g świeżych drożdży

- twaróg u mnie 150 g

- łyżeczka śmietany do twarogu

- dżem wiśniowy

Kruszonka:

- 50 g mąki pszennej

- 1-2 łyżki cukru

- 30 g masła

Dodatkowo:

roztrzepane jajko

Przepis:

Najpierw robię zaczyn. Przelewam połowę ciepłego mleka do większego kubka, dodaję łyżki cukru i pokruszone drożdże. Mieszam i dosypuję łyżkę mąki ciągle mieszając. Odstawiam w ciepłe miejsce. Po około 15 minutach mikstura ucieka z kubka.

Mąkę przesiewam do dużej miski, daję cukier, żółtka jaj, ciepłe mleko, roztopione masło i zaczyn. Łączę składniki i ugniatam kilka minut. Jeśli ciasto jest zbyt luźne podsypuję mąką. 

Gdy ciasto jest gładkie i elastyczne, przykrywam miseczkę ściereczką i odstawiam w ciepłe miejsce do wyrośnięcia na godzinę. Często wkładam do piekarnika nagrzanego do 35 stopni.

Teraz przygotowuję kruszonkę.  Składniki zagniatam w niedużej misce tak długo aż będzie gotowa.  Odstawiam do lodówki.

Po godzinie wyrośnięte ciasto przekładam na opruszoną mąką stolnicę i delikatnie rozwałkowuję. Następnie wycinam szklanką o średnicy 8 cm kółka.  Resztę ciasta zagniatam, spłaszczam i wycinam kółka do skończenia ciasta.

Krążki układam na blasze wyłożonej papierem do pieczenia, przykrywam ściereczką i wkładam do ciepłego piekarnika 35 stopni na 30 minut do wyrośnięcia.

Po tym czasie mam pulchne kulki, w których dnem szklanki robię wgłębienia.

Ser dosładzam do smaku i łączę z łyżką śmietany. Następnie nakładam po łyżce nadzienia na każdy krążek i uzupełniam łyżeczką dżemu wiśniowego.

Boki ciasta smaruję roztrzepanym jajkiem a wierzch posypuję kruszonką. 

Następnie tak przygotowane drożdżówki wstawiam do piekarnika nagrzanego do 190-200 stopni na 20-25 minut w zależności od piekarnika.

Smacznego!

Rozżalona

To nie będzie lekki i przyjemny wpis.

Babcia męża w ostatnich tygodniach bardzo źle się czuje i wręcz nie daje rady wstać z łóżka. Niedługo skończy 80 lat, a nigdy o siebie nie dbała, nie diagnozowała się, nie badała, lekarzy odwiedzała tylko po Lorafen i całe życie Eluni zaglądała do dupy i we wszystkim wyręczała, sprzątała, gotowała, prała,  dbała o ogródek i przydomowe grządki oraz o zwierzęta w gospodarstwie domowym swojej córki i zięcia, wychowała jej troje dzieci, wyhodowała właściwie, bo z wychowywaniem to nie miało za wiele wspólnego.

Teraz nie ma jej kto szklanki wody podać, ani zawieźć do lekarza.

Wszyscy liczą na mojego męża. 

Jego cudowna rodzinka wymyśliła sobie, że mamy ich wszystkich dochowywać.

Agnieszka umyła ręce. Powiedziała, że ona ma swoje życie i się nie będzie nikim opiekować, mimo że z nimi mieszka i do rachunków się nie dokłada. Rodzice chcieli ją przekupić zapisując na nią dom i pola rolne, ale się nie dała. Powiedziała nie i już. Znowu ma jakiegoś faceta, dzieci nie planują. Teoretycznie mogła by babkę chociaż zawieźć do lekarza.

Z resztą co to kurwa ma być w ogóle? W ich domu jest czworo dorosłych ludzi z prawem jazdy i samochodami! I nie ma kto babki do lekarza zawieźć. Choć w zasadzie Claudii nie ma co liczyć, bo co prawda prawko jej w grudniu załatwili, ale wjechała w ganek, odpadł cały zderzak,  a ona uciekła do pokoju i nie wyszła z niego ponad dwa miesiące.  Oni serio myśleli, że Claudia będzie jeździć samochodem po tych wszystkich psychotropach?

Tam są tak naprawdę trzy babki potrzebujące opieki - babka, lat niespełna 80, moja teściowa, lat 61 i siostra męża, Claudia, lat 23 i jeden dziadek - mój teść, lat 64. Ponoć też coś u niego kiepsko ze zdrowiem i zaczął się robić problem, bo kto się tym wszystkim zajmie.

Dlaczego wcześniej o tym nie myśleli? Mogli inaczej kierować swoim życiem.

Ja nawet dwa lata temu się zastanawiałam jak to będzie:

Nas się teraz doczepili.

Oni myślą, że mój mąż rzuci pracę i będzie im tyłki podcierał, po lekarzach woził, zakupy robił, drewno rąbał i do pieca podkładał? Przecież to odległość kilkunastu kilometrów.  Musiałby się tam przeprowadzić, bo znając wymagania mojej teściowej, to na wielkich zakupach dwa razy w tygodniu się nie skończy. Przecież ona sobie w piecu nie napali, ani drewna nie przyniesie, bo by ją przewiało!

No na litość boską, babka jej przecież farelkę do kibla nosiła, żeby nagrzać, bo od okna ciągnie!

Oni pewnie myślą, że ja wszystko rzucę, bo przecież moje życie jest nieistotne.

Ja mężowi wczoraj powiedziałam, że na mnie niech nie liczą po tym jak mnie traktowali.

On im powie jak będą mnie w to chcieli uwikłać, że ja nie mam samochodu, żeby do nich codziennie jeździć. Tłumaczę mu, że to przecież nie jest przeszkoda. Autobus, a na miejscu może mi dadzą kluczyki, żeby ich obsłużyć, a potem autobus i do domu. 

Uważam, że powinien powiedzieć jak jest. Teściowa niemal doprowadziła mnie do samobójstwa i ja jej tego nigdy nie zapomnę i mąż powinien jej to uświadomic, a nie kręcić i się wymigiwać! 

Mój mąż nie jest typem człowieka empatycznego, wrażliwego, współczującego, więc nie wydaje mi się, że tak łatwo ruszy im na pomoc. Notabene nawet gdy najbliższa osoba - żona miała 41 stopni gorączki, nie wziął urlopu, ani nawet nie zwolnił się wcześniej z pracy, żeby pomóc zająć się małymi jeszcze wtedy dziećmi, gdy ja nie byłam w stanie ustać na nogach. A moje bóle endometrialne przez które nie mogłam normalnie funkcjonować, traktował jak fanaberie i porównywał do swojej matki. 

Zdziwiłabym się gdyby teraz rzucił wszystko i pojechał do rodzinnego domu. Oj, zdziwiłabym się.

Nie zabronię mu, ale byłby to dla mnie potężny policzek i dowód na to, że nigdy nie byłam dla niego ważna.

Gdyby nie pandemia, nigdy bym się od tej popapranej rodziny nie uwolniła!

Jestem przez tych...ehhh...gryzę się w język, żeby ich nie wyklinać,

już na trzeciej terapii!

Jestem wrakiem człowieka!

Próbuję się podnieść, zacząć normalnie żyć, ale jest mi cholernie ciężko po tym wszystkim czego w życiu doświadczyłam.

Po 13 latach siedzenia z dziećmi w domu zaczęłam wychodzić z mężem na randki. Za nami dwa koncerty w filharmonii.  

Wiecie co Aga mojemu mężowi powiedziała? 

"-Po co nam randki na stare lata?!"

Bo kurwa od dnia ślubu nigdzie nie wyszliśmy?! Może kurwa dlatego?! Przez 15 lat życia nigdzie nie byłam, tylko dzieci, dom, gary i terapie!