Jest lepiej.

Samopoczucie u mnie nie najgorsze.
Jest lepiej.
Chyba nie pisałam o tym wcześniej - kupiłam sobie kuchenkę elektryczną, taką płytę na dwa palniki, którą do gotowania stawiam w pokoju na komodzie. Może i trochę kłopotliwe to noszenie, ale to nic biorąc pod uwagę stan mojego ducha i psychiki.
Teściowej prawie nie widuję i dobrze mi z tym. Ona zdecydowanie gorzej znosi naszą rozłąkę, bo nie ma komu na złość robić i kombinuje i ryje zamiast cieszyć się, że nie musi oglądać tej Rudej Suki z Góry, której tak bardzo nienawidzi.
Tak swoją drogą to tej kobiety kompletnie nie rozumiem. Jak schodziłam na dół to źle, na złość mi robiła, dogryzała mi, była uszczypliwa, zwalała na mnie wszystko - a że kuchenka brudna (ja po każdym gotowaniu myłam), a to gary w zlewie (jej gary, bo ja nigdy nie zostawiam brudów), a to w wannie kłaki. Dalej są kłaki i gary brudne mimo, że ja tam nie chodzę. Ja mam teraz wszystko swoje - swoje naczynia, swoje sztućce (już mi nie będzie łyżki wypominać), swoje gary i dobrze mi z tym.
Gdybym wiedziała 5 lat temu że tyle tu będziemy mieszkać, to byśmy już wtedy jakiś aneks kuchenny sobie sprawili, a tak to się tyle lat musiałam namęczyć, nerwów przez tę kobietę natracić. Sprzątać, zmywać po tych brudasach, a teraz mam wszystko czyściutkie, biorę sobie kiedy mi który garnek potrzeba. Nie muszę patelni skrobać przed użyciem z zaschniętej po dwóch dniach jajecznicy. Luz, blues i malina.
Dzieci na dół już praktycznie od sierpnia nie schodzą. Teściowa sama tego chciała szarpiąc i przeganiając wnuki jak do niej przyszły, albo dzwoniąc do swojego męża z tekstem, że: "Musi bawić cały świat", mimo że Maciuś zszedł tylko na 5 minut jak wyjmowałam pranie z pralki. Niech teraz nie narzeka i babki nie buntuje, że "Będą kontakty ustalać z wnukami przez sąd" jak moi rodzice. Ma co chciała, niech się odpier***i ode mnie. Ja się już całkiem odsunęłam, w drogę jej nie wchodzę, nie przeszkadzam. Powinna się cieszyć. Tym bardziej że kasy dostają ile chcą. A my też głupki jesteśmy że płacimy połowę rachunków siedząc w jednym pokoju. Jak ostatnio teść zawołał połowę to mąż powiedział, żeby pootwierał pokoje na górze. Wszyscy się zdziwili o co chodzi, a mąż wytłumaczył, że jak połowę płacimy, to niech drugi pokój dadzą, a nie się gnieciemy w jednym na siedmiu metrach kwadratowych w czwórkę. Przecież córka, czteroletnia, śpi z nami w łóżku, bo nie mamy miejsca na wstawienie czegoś dla niej. Mąż mówił, że kopary im opadły i trochę się uspokoili z tym wołaniem pieniędzy, bo przecież już co tydzień było na coś.
Jakby nie było, to nastrój mam lepszy, dzieci spokojniejsze.
No i ciągle mam nadzieję, że nasz dom się sprzeda i kupimy mieszkanie daleko stąd. Mąż sam przegląda ogłoszenia, szuka mieszkania. Wiem, że się wyprowadzimy jak tylko będzie kasa.