Kilka miesięcy mnie tu nie było.
Ciągle jakieś choróbska i brak sił na pisanie. Maciek jak zaczął końcem listopada chorować, tak od tamtej pory nie ma miesiąca żeby czegoś nie złapał. Jestem już załamana. Teraz też ponad 2 tygodnie w domu leżał na antybiotyku, jak wyzdrowiał wrócił do szkoły. Trzy dni się nachodził i znowu 38,5. Skąd u niego taka niska odporność? To Młoda-niejadek i tylko raz chora była na anginę. Jak tak będę gadać to zaraz ją coś dopadnie. Tfu...
Ja w dzieciństwie też dużo chorowałam, ale z każdym kolejnym rokiem szkoły mniej, a u Maćka odwrotnie.
Mnie noga już mniej boli. Byłam u ortopedy. Zlecił USG stawów biodrowych i RTG kręgosłupa. Termin usg na kwiecień. Coś czuję, że to co mi jest i jeszcze nie zostało zdiagnozowane, to się samo wyleczy do tego czasu. Podejrzenie jest rwy kulszowej, więc chyba i tak marne szanse na wyleczenie.
Całą rodzinką przeszliśmy na zdrowe odżywianie. W domu na próżno szukać słodyczy, bo nic nie ma. Oglądamy dużo kanałów na YouTubie prowadzonych przez lekarzy lub dietetyków klinicznych i chcemy zaszczepić w dzieciach dobre nawyki żywieniowe. Gdy widzimy jak inni się odżywiają, to aż się za głowę łapiemy. Niby jest świadomość, że cukier szkodzi, produkty przetworzone są niezdrowe, a ludzie jakby nic sobie z tego nie robią. Ja wiem, wszystko jest dla ludzi, ale na litość boską, jak chcesz kupić dziecku coś słodkiego, to już lepiej kup tą czekoladę o dobrym składzie, a nie jakieś chińskie żelki we wszystkich kolorach tęczy!
Ja cukru nie jem od lat a i tak glukozę mam podwyższoną. Obecnie trzeci miesiąc jestem na diecie ketogenicznej, wcześniej długo na niskowęglowodanowej i miałam nadzieję, że może teraz glukoza się obniży. 104! W grudniu miałam 105. Tyle że przynajmniej waga trochę się obniżyła i z 60 kg zeszłam do 54 co powiedzmy, że przy moim 155cm to ok.
Faustynka jakoś funkcjonuje w szkole. Tzn. uczy się bardzo dobrze, ma nową pasję - szydełkowanie. Świetnie jej to wychodzi. Cieszę się bardzo, że nie przyrosła do telefonu jak jej rówieśnicy. Jednak koleżanki to jakaś tragedia. Miała przyjaciółkę. BFF, wielka miłość itp., ale nie była w stanie udźwignąć temperamentu tej dziewczynki, która się na nią rzucała, uwieszała, ściskała do zrzygania i za poradą psychologa zaczęła wyznaczać granice: "nie ściskaj mnie", "to mnie boli", to tamta wielkie pretensje: "Jesteś dla mnie niemiła". Kontakty się zaczęły rozluźniać i teraz jest na zasadzie: "Kocham Cię na zabój. Albo mnie kochasz albo cię zabiję", bo tak się ta dziewczynka mści, że masakra. Nie są już BFF, to ze skrajności w skrajność. Zamiast się odczepić, to nastawia inne dziewczynki przeciwko mojej córce. Obgaduje ją i oczernia i jeszcze szturchańcami ją traktuje, że to niby przypadkiem. A jest to córka nauczyciela. Faustyna na razie daje radę i olewa, ale ja się martwię. Co jest kurwa nie tak z tymi dziećmi w dzisiejszych czasach?! A taka wielka miłość była jeszcze 2 miesiące temu.
