Jestem dinozaurem

 

gify.net

Jak w tytule.

Jestem starą, niedzisiejszą babą. Nie rozumiem obecnej mentalności, stylu życia i bycia.

Przytrafiła mi się wczoraj sytuacja, która wzbudziła we mnie natłok emocji. Był to smutek, złość, nawet wściekłość, przygnębienie, rozżalenie... i cholera wie co jeszcze.

Jadę sobie kawał drogi komunikacją miejską. Zajmuję wolne miejsce. Na kolejnych przystankach wsiada młodzież szkolna, na oko licealna, wracająca po jakże ciężkim dniu w szkole. Zajmują miejsca. 

Wsiada starutki mężczyzna. No właśnie. Wsiada i stoi, bo nie ma wolnych miejsc. Wszystkie zajęte przez młode osoby. Rozejrzałam się i płakać mi się chciało. Oni chyba zwyczajnie nie wiedzą, że kultura wymaga ustąpienia takiej osobie. A może to ja nie wiem, że należy nie wiedzieć? Jeszcze raz rzuciłam okiem na młodzież. Siedziało przede mną 12 młodych osób. Jedni rozmawiają, jedni trzymają nosy w smartphonach, inni patrzą gdzieś w dal. Widzą starszego pana, ale nikogo to nie rusza. 

Wstałam ze swojego miejsca, przeszłam na początek autobusu i poprosiłam mężczyznę, żeby usiadł na moim miejscu. Jestem dziwolągiem, bo tak postąpiłam? Nie sądzę. Ze mną jest coś nie tak? Czy z resztą osób jadących w autobusie?

Przeraża mnie to, że te dzieci nie mają pojęcia o dobrym wychowaniu. 

Kto ich wychowuje, przepraszam? Krowy w oborze? No na litość Boską! Gdzie rodzice? Niczego swoich pociech nie uczą? Czy naprawdę  dzisiejszemu rodzicowi się wydaje, że wszystko ma załatwić za niego szkoła?

Gdzie ci mężczyźni, pytam?

Ja na cały autobus przepełniony ludźmi widziałam jednego. Był to ten starszy pan, który gdy ustąpiłam mu miejsca, serdecznie podziękował, a w momencie gdy wysiadał, jeszcze raz do mnie podszedł i jeszcze raz mi podziękował.

Tak, tak, wiem... 

Zaraz fala krytyki na mnie spłynie. No bo przecież o ustąpienie miejsca w autobusie trzeba poprosić. Już raz dostałam burę w komentarzach. Tylko, ze ja się z tym nie zgadzam. Poprosić to sobie może osoba, która się źle poczuje, a po niej tego nie widać, czy kobieta ciężarna, po której też może nie być widać zaawansowanej ciąży. Ja zawsze i bezwzględnie ustępuję ludziom starszym, niepełnosprawnym, kobietom w ciąży czy rodzicowi z dzieckiem na ręku. Uważam to za naturalne. Tak byłam wychowana.

I żeby nie było, że wkładam wszystkich młodych ludzi do jednego worka, znam kilku naprawdę wartościowych, dobrze wychowanych, dojrzałych piętnastolatków, więc widać można, ale...

Dzisiejsze zachowanie młodzieży bywa szokujące. Do autobusu pchają się, tratując wychodzących. Raz trzech nastolatków wpadło z hulajnogami, nie czekając aż ludzie wysiądą, niemal przewracając w wejściu starszą panią. Innym razem dwie nastolatki wbiegły drąc ryja na cały regulator i wyprzedzając starszych, popychając ich przy okazji zajęły jedyne dwa wolne miejsca. Śmiały się z trzeciej, której nie udało się wepchnąć do dość zatłoczonego pojazdu. Pod kątem swojej koleżanki puszczały epitety "głupia pizda, ja bym się zawsze wryła". No ja zdążyłam zauważyć na załączonym obrazku. A jak niektóre dzieci się drą. I to nie mówię teraz o niemowlakach. Kilkulatki potrafią być tak nieziemsko roszczeniowe, że  uszy więdną jak się przysłucham. "Ja chcę!/Ja muszę!/Masz mi to dać!/Bo przestanę oddychać!". Właściwie to nie muszę się przysłuchiwać, bo tego się nie da nie słyszeć nawet z drugiego końca autobusu.  Nie mówię w tym momencie o dzieciach chorych, niepełnosprawnych. Jak się ma doświadczenie, to raczej można rozróżnić złe wychowanie od zaburzeń.

gify.net

Jestem dinozaurem, a moje dzieci to "dinozaurzęta". Od wielu lat jeżdżę z nimi komunikacją miejską i nigdy w życiu bym nie pozwoliła na ich złe zachowanie. Moje dzieci wiedzą nawet, że w autobusie nie rozmawiamy głośno tylko szeptem, żeby nie przeszkadzać innym podróżującym. To jest dla niech tak samo naturalne jak dla mnie. Ja ich nawet nie muszę upominać. Wiedzą, że wsiadając do autobusu, najpierw wypuszczamy wysiadających. Wiedzą, że ustępujemy miejsca ludziom starszym, czy dzieciom młodszym od nich. Wiedzą, że gdy wsiada rodzic z wózkiem czy osoba na wózku inwalidzkim, zwalniamy miejsce stojące dla tamtej osoby przeznaczone. Wiedzą, że nie bawimy się przyciskami informującymi kierowcę o wysiadaniu. Wiedzą, że nie bawimy się telefonem w czasie podróży, bo może nam wypaść, a nie kosztuje 5 złotych, żebym następnego dnia wyskoczyła z kasy i kupiła nowy. Wiedzą, że nie śmiecimy w okół siebie, nie kruszymy, nie rozlewamy picia, wszystkie ewentualne papierki, wysmarkane chusteczki chowamy do woreczka i wyrzucamy do kosza na przystanku, a nie pod siedzenie w autobusie. 

Człowieku! Bądź człowiekiem!

Czasami zwierzęta mają więcej rozumu od nas!

Ustąp miejsca w autobusie. 

Bądź człowiekiem!